Myszoskoczek

Myszoskoczki to gryzonie żyjące w Środkowej Azji,Indiach,Środowym Wschodzie i w Afryce.Zamieszkują sawannę,stepy oraz rejony pustynne.Ich kolorystyka waha się od szaro-siwej po brązowo-czerwoną,w zależności od naturalnego środowiska.Myszoskoczek ma zazwyczaj biały brzuch,rzadziej kremowy.Ogon jest owłosiony i często jest zakończony małą czarną kępką.Zostały zaliczone do tego samego podrzędu co myszy i szczury.
Myszoskoczek najczęściej trzymany jako zwierzę domowe to myszoskoczek mongolski.Po raz pierwszy został złapany w 1867 roku we Wschodniej Mongolii.W Japonii,w 1930 roku zostały one rozmnożone w niewoli,a w 1954 roku zostały przywiezione do USA i stamtąd kilki par trafiło do Wielkiej Brytanii.
W naturze myszoskoczek mongolski żyje w grupie do 20 osobników,spośród których tylko jedna określona para regularnie wydaje potomstwo.Żyją w dużej norze,rozciągającej się na około pół metra głębokości i będącej systemem ślepych korytarzy przeznaczonych na gniazdo lub składowanie pożywienia.Ich pożywienie składa się głównie z ziaren,korzeni i liści.Wiele myszoskoczków uzupełnia swoją dietę także owadami.Ich środowisko naturalne jest suche.Dlatego też myszoskoczek jest przystosowany do oszczędzania wody w organiźmie poprzez wydalanie niewielkich ilości moczu.Ciepłotę ciała dość dobrze utrzymują dzięki owłosionemu ogonowi i małym uszom zewnętrznym.Ich znakomicie rozwinięte ucho wewnętrzne i środkowe zapewnia im doskonały słuch,nawet przy bardzo niskich częstotliwościach.Myszoskoczki komunikują i rozpoznają się za pomocą zapachu,raczej rzadko wydają jakiekolwiek odgłosy.Charakterystycznym i stosunkowo rzadko wydawanym dźwiękiem jest rytmiczne tupanie.Ma ono miejsce podczas poczucia niebezpieczeństwa lub podczas godów.W odróżnieniu od większości myszoskoczków i gryzoni,myszoskoczek mongolski nie jest zwierzęciem nocnym.Myszoskoczek zachowuje się podobnie podczas dnia jak i nocy.
Systematyka myszoskoczka:

Domena: Eukarioty
Królestwo: Zwierzęta
Gromada: Ssaki
Podgromada: Ssaki żyworodne
Szczep: Łożyskowce
Rząd :Gryzonie
Rodzina :Chomikowate
Podrodzina: Myszoskoczki

Królik domowy

Królik domowy-udomowiona forma królika europejskiego,zajęczaka z rodziny zającowatych.Prawdopodobnie po raz pierwszy udomowiony w Hiszpanii,a Rzymianie podbijając kraj przenieśli w ten sposób hodowli na teren imperium rzymskiego.Początkowo celem hodowli królików było tylko zwiększanie masy ciała.Z czasem hodowano je również dla wełny i skór.Królik ma nie tylko znaczenie gospodarcze,ale jest również użytkowany jako zwierzę laboratoryjne i coraz częściej pełni funkcję zwierzęcia domowego utrzymywanego dla towarzystwa.
PIELĘGNACJA
Królik jest zwierzęciem łatwym w utrzymaniu.Jednak oprócz karmienia wymaga odpowiedniej pielęgnacji.Najważniejsze jest utrzymanie czystości w klatkach i w ich pobliżu.Systematycznie trzeba usuwać odchody,które są powodem zanieczyszczenia futerek i mogą stać się przyczyną zakażenie,dlatego że często zawierają jaja pasożytów i zarazki chorobotwórcze.Szczególnie upał i duża wilgotność powietrza przyspieszają rozkład odchodów i sprzyjają rozwijaniu się bakterii i grzybów.Należy dbać o prawidłową budowę ścieków w klatkach i systematycznie zmieniać ściółkę.Nie można dopuścić,żeby klatka zaczęła śmierdzieć.Raz lub dwa razy w tygodniu powinno się szczotkować futerko i pielęgnować skórę zwierzęcia.Po szczotkowaniu można wytrzeć miękką szmatką lub irchą.Nie można myć królików mydłem i wodą,ponieważ sierść traci wtedy swój naturalny połysk,staje się szorstka i nastroszona.Białe futerka królików można czyścić paloną magnezją,rozrobioną z wodą na rzadką pastę.Pastę nakłada się szczoteczką na niezanieczyszczone miejsca a po wyschnięciu szczotkuje.Trzeba regularnie skracać pazurki,bo mogą wyrosnąć tak, że będą utrudniały poruszanie się królikom.Powinno się również zwracać uwagę i oczyszczać znajdujące się w okolicach międzykrocza zewnętrzne narządy rozrodcze królików.Trzeba też dbać o dostarczenie twardej karmy,aby mogły stale ścierać odrastające siekacze.W przeciwnym razie uniemożliwią one zamykanie pyszczka.
OPIEKA WETERYNARYJNA
Króliki domowe są na ogół mało odporne,należy więc szczególnie dbać o nie i utrzymanie klatek w czystości.Powinno się również zwracać uwagę na ich stan zdrowia.Kiedy są chore lub ranne wymagają opieki weterynaryjnej.Można też poddawać je kontrolom i szczepieniom oraz opiece doraźnej.Niektórzy weterynarze wyspecjalizowali się w chirurgii królików i posiadają w tym zakresie dodatkowe kwalifikacje.W wielu krajach możliwe uzyskanie dyplomu weterynaryjnego specjalizującego się w opiece i leczeniu królików.W Wielkiej Brytanii na przykład,możliwe jest uzyskanie Certyfikatu z Medycyny Zoologicznej,czy Dyplomu Z Medycyny Zoologicznej i Specjalisty rozpoznawczego z Medycyny i Chirurgii Króliczej.